رواية حنين واحمد الفصل السادس عشر 16 بقلم هايدي احمد
انت في الصفحة 1 من صفحتين
دخلت راقص.ه ترتدى بدلة رق.ص وبدأت بتأدية فقرتها وسط صد@مة حنين
حنين: احمد هى دى رقا.صه بجد
احمد بضحك: انتى لسه بتستوعبى ولا ايه
حنين بضيق:انت بتضحك على ايه ثم اياك تبص عليها
احمد: انتى عبيطه ولا ايه وابصلها ليه ان شاء الله
حنين مسكت ايده:طب بصلى وركز معايا هنا انا مش فاهمه ازاى يجيبوا هنا رقا.صه وللسياح كمان
احمد:هم بيحبوا كده لو ركزتى فى الى موجودين فى مصر ومشهورين هتعرفى انهم من الغرب مش مصريين
حنين:اه وانت عرفت منين بقى بتروح تشوفهم من ورايا ولا ايه
احمد:بطلى ظن السوء ده بقى ده انا غلباان
استمرت الرقصه بأغنية شعبيه وسط تفاعل الناس مع الرا.قصه وتضايق حنين وشعورها بالخجل من هيئتها والملابس التى ترق.ص بها
لاحظت حنين احمد وهو مركز معاها ومع حركاتها وشايفاه مندمج معاها وهى بتضحكله
حنين بصدم#مه:لا والله ما تقوم معاها بالمره ولا اجبهالك لهنا..انا قايمه انام
احمد:طب استنى بس..حنين
سابته وقامت وهى متضايقه ومش طايقه نفسها وراحت اوضتهم لاحظت تليفونها وفتحته لقيت حماتها وهنا متصلين
فقررت تتصل بهنا لان اكيد حماتها هتكون نايمه دلوقتى
حنين ضحكت: لا ياختى فاكراكم وبعدين مش من يوم يعنى
هنا: اه بحسب مش معقوله من يوم هتنسينا ها قوليلى الجو عامل ايه عندك قوليلى كل حاجه
حكت حنين لهنا عملوا ايه من اول ما وصلوا لعند دلوقتى وعن موضوع الرقا.صه وانها زعلت من احمد
هنا: قوليلى انتى رقص.تيله قبل كده
حنين: انا..لا ارق.صله ليه
هنا بصدم#مه: ليه..عشان جوزك طبعا يعنى عايزه تفهمينى انك مش رق.صتى خالص ولا حتى فى شهر العسل
حنين: لا طبعا وبعدين انا مبعرفش ارق.ص اصلا
حنين: نعم من حقه ازاى يعنى ليه مش ماليه عينه ولا ايه
هنا: لا بس واضحه طالما ركز يبقى اول مره يشوف الحاجات دى وده لان حضرتك مبتعرفيش ف عايزاه يعمل ايه يعنى
حنين: يحترم نفسه ياختى ها ثم انا مبحبش قلة الادب دى
هنا: انتى بتر.قصى لحد غريب ده جوزك خلى الاحترام ينفعك ياختى..يابنتى ما تسمعى بقولك ايه
حنين: لاا الله يخليكى انا المره الى فاات سمعت كلام امك وكان هيتعمل منى شاورما الله اعلم هيتعمل منى انهى اكله النهارده وكله هيبقى من وراكى
هنا:اسمعى بس هو فين دلوقتى
حنين بضيق:هو ياختى لسه قاعد حتى مكلفش خاطره يجى ورايا
هنا:يبقى زمانه جاى قومى بسرعه واسمعى هقولك ايه وابقى اشكرينى بعدين مش هتخسرى حاجه
