رواية حنين واحمد الفصل الـ 13 و14 و15 بقلم هايدي احمد
انت في الصفحة 1 من 3 صفحات
الفصل الثالث عشر 13
:ايوه اتكلمى
سلمى:على ما اعتقد ان القاعه الى كنا فيها هى نفسها الى كنا بنحضر فيها الندوات
حسن:ايوه هتفرق فى ايه
سلمى:اكيد هيكون فيها كاميرة مراقبه واحده على الاقل عشان الاجهزه الى فى القاعه
حسن: طب مستنين ايه نقدر نشوف تسجيل الكاميرا فين
سلمى: فى أوضه الأمن بره تعالى معايا
حس دور فى التسجيلات لعند ما لقاهم وتابع الى حصل وعينه بتطلع شرار من الغضب وشاف قد ايه هنا كانت خايفه وقد الدكتور ده قذ*ر وحقي*ر واخدهم عشان العميد يشوفهم قبل ما يفصل هنا من الكليه
: حضرتك انا مش هسكت على بيحصل ده وهرفع عليكم قضيه وهجيب حق اختى
حسام: أعلى ما خيلك اركبه كل الى هتعمله على الفاضى
احمد: بصله بغضب واتحكم فى نفسه عشان ميضربوش
العميد: بس يا حضرات الموضوع اتقفل وانت يا استاذ مش هيفدك القضيه الى هتعملها اختك هتتفصل من الكليه دى وده قرار هياخده مجلس الكليه
العميد:انت تانى ناديلى الامن يطلعوه بره
حسن وهو بيبص لحسام بإست0حقار:مش اوريك الى معايا الاول وتشوف حقيقة الدكاتره المحترمين الى فى كليتك
العميد: تورينى ايه بالضبط
حسن ورى العميد التسجيلات واحمد اتجنن لما شاف الى حصل كله بعينه وه..جم على حسام وض..ربه: يا ابن الكل*ب مش هسيبك عايش
فض اشتباكهم واعتذر لهنا على الى حصلها وانه خلاص مش هيفصلها
احمد: وطبعا الاستاذ ده تطرده من الكليه
العميد: بص لحسام هنشوف الموضوع ده بعدين
حسن:لا مش بعدين دلوقتى ويبقى عبره لكل الى بيعمل كده
احمد: لو متصرفتش انا مش هسكت عن حق اختى
احمد خد هنا وطلع من المكتب وحسن وراهم وبصوا لحسام الى وشه كان متبهدل بإستحقار
احمد: ارفعى راسك ومتعيطيش خليكى جامده كده
هنا:انا مش عارفه لو مكنتشوش جيتوا كان حصل ايه كان زمانى مفصوله ومطروده من الكليه بفض.يحه
مسحت مدعوها وبصت لحسن الى كان بيبصلها هنا بخفوت: شكرا على وقفتك معانا النهارده
حسن بإبتسامه:العفو متقوليش كده ده اقل واجب
احمد وهو بيحط ايده على كتف حسن بضحك:الا ايه يابنى جون سينا الى طلع منك فجأه ده
ده انا اتخضيت يا راجل
حسن وهو بيظهر عضلاته: ده اقل حاجه عندى انت مشوفتش حاجه بس مش أمر منك قاعد تقولى اهدى اهدى متمدش ايدك واتاريك مفترى يا راجل ده انت كس.رته ههه
احمد:من بعض ما عندكم يا اخويا انت فاكر الى عندك دى عضلات اسكت
كانت هنا متبعاهم وبتضحك على أفشاتهم مع بعض وقاطعهم دخول سلمى وهى بتحضن هنا وبتطمن عليها
حسن:على فكره الفضل كله يرجع لها هى الى قالتلى على كاميرات المراقبه
هنا: بجد شكرا انا مش عارفه لو مكنتيش هنا كان حصل ايه
سلمى:متقوليش كده انتى اختى
احمد:طب يلا يا بنات عشان نمشى وتعالى معانا هنوصلك
سلمى: شكرا مفيش داعى
احمد: لا ازاى متجيش اتفضلى
مشيوا ووصلوا سلمى
سلمى: اتفضلوا يا جماعه
احمد: يزيد فضلك هنمشى احنا بقى
سلمى: السلام عليكم...هبقى اتصل بيكى اطمن عليكى باى
هنا: ماشى مع السلامه
احمد وصل هنا البيت ونبه عليها متجبش سيره لمامته عشان متقلقش وتتعب وهى وافقته ودخلت البيت
احمد بإمتنان: تسلم يا صاحبى مش عارف من غيرك كنت عملت ايه او اتصرفت ازاى
حسن:فى ضهرك علطول متقولش كده احنا اخوات يا جدع
احمد:بس برضه مش هسيب ابن الكل*ب ده وهدفعه تمن الى حصل بقى يته.جم عليها وكمان يفصلها
حسن: اه لو كنت سبتنى عليه كنت مو.ته فى ايدى
احمد:لا ما انت عملت الواجب وكفايه ههه..بس متقلقش متابعه لغايه ما يتبح.س مش هسيبه
__________________________
هنا دخلت البيت وحازلت متبينش لمامتها حاجه
:السلاام عليكم يا جماعه عامله ايه يا ست الكل
الام: كنتى فين يا بت كل ده مش قولتى هتيجى بدرى
هنا: اا..اعمل ايه بس يا ماما طولت فى المحاضره عامله ايه يا حنين
حنين: بخير يا حبيبتي
هنا بقلق:مالك كده حصل حاجه
لا ابدا محصلش حاجه بس قلقانه شويه على احمد
ها ليه ماله فى حاجه ولا ايه
الام لا يا حبيبتي تليفونه مقفول بس
اه اكيد فى الشغل يعنى هيكون فين انا هروح اغير هدومى انا
حنين قلقت من شكل هنا المتوتر وعنيها المدمعه فدخلت وراها: ايه يا بنتى م..ايه ده مالك بتعيطى ليه حصل حاجه انتى كويسه
هنا مردتش عليها وحضنتها وقعدت تعيط
حنين بخوف: مالك بس يا هنا ايه الى حصل..احمد حصله حاجه اتكلمى بالله عليكى
هنا بلهفه: لا لا هو كويس بس
حنين:بس ايه اتكلمى ايه الى حصل احكيلى
حكتلها هنا كل الى حصل
______________________
: بسم الله الرحمن الرحيم مالك واقفه كده ليه
حنين كانت واقفه مستنيه احمد على الباب وبتتوعدله
:كنت فين حضرتك
احمد ببلاهه:هكون فين يعنى كنت فى الشغل مالك كده
حنين:والله وشغلك كان عند هنا في الكليه
احمد:اهلا وسهلا هى لحقت قالتلك
حنين بضيق:ايه مكنتش عايزها تقولى كمان مش كفايه انت مش عايز تقولى
احمد:ويا ترى امى وصلها الموضوع.. اوعوا يكون وصلها حاجه
حنين:لا متقلقش موصلهاش..انت تليفونك كان مقفول ليه
احمد:لا مقفلتوش يمكن تغطيه وحشه بس.ها عامله اكل ايه
حنين:سيبك من الاكل دلوقتى هتعمل ايه
احمد:فى ايه
حنين:مع الدكتور هتعمل ايه معاه
احمد بتوعد:مش هسيبه فى حاله الا لما يت.فضح ويتطرد نهائى
حنين: منه لله على الى عمله انا مش مصدقه ان لسه فى ناس كده
احمد:هه انتى طيبه اوى البلد مليانه بلاوى انيل من كده
حنين: بس انا خايفه واضع ان من طريقته وكأن الموضوع عادى كده انه هيطلع منها والعميد ده كنان شاكه فيه اكيد هيساعده انا متاكده
احمد:ساعده ان شاء الله وقفله محامى مش هسيبه الا لما اجيب حقها وهيشوف
انا بقول سيبهم هم يتصرفوا عشان ميحصلش مشاكل لهنا ومككن يكون ايده طايله يعملك حاجه انت وحسن
احمد باس جبينها:يا حبيبتي متقلقيش عليا خير ان شاء الله
حنين: يارب
احمد:ها عامله اكل ايه انا هم.وت من الجوع ومحضرلك مفاجاه بعد الاكل
حنين:مفاجأة ايه ها
احمد:مهى كده متبقاش مفاجأة يلا جهزى الاكل
حنين بلهفه:ثوانى.. بس هحطه وتقولى علطول
وجريت على المطبخ
احمد بضحك على تصرفاتها عليها: طب براحه لتقعى
______________________________
: اول ما شوفتها كده قلبى وجعنى اوى كنت هايز اروحلها واخدها فى حضنى واقولها انا معاكى
مريم:اممم..وبعدين
حسن بسرحان: لو كان عليا كنت خطفتها
ملامحه اتبدلت للغضب: ومoت ابن الكل.ب ده على الى عمله لو كانوا سابونى عليه بس
مريم وهى بتضربه على راسه: لا والله وتودى نفسك فى داهيه ولا ايه.. وايه الفيلم الهندى الى حكيته ده ما كنت تجيب اتنين لمون وشجره بالمره
حسن:الحق عليا انى بحكيلك احاسيسى ومشاعرى
يا اخويا اتنيل..حسن اوعى تعمل حاجه كده ولا كده انت فاهم انا متعاطفه معاها بس اخوها يتصرف ملناش دعوه
حسن بعتاب: ده بدل ما تقولى ساعده
مريم: يا اخويا ساعده بس لو حاجه تانيه متمدش ايدك فيها انت سامع ده شكله شرانى وانا مفاضليش غيرك
حسن:ليه بتقولى كده ماانا معاكى اهو مالك كبرتى الموضوع يا اوڤر وبعدين لازم نتصرف عشان يبقى عبره للنوعيه الى زيه وحقها يجى فهمتى يااختى
مريم بقلق: ربنا يستر
__________________________
:لا مقولتلهاش عشان متزعلش
سلمى: خلاص طلاما اخوكى عارف المهم انسي انتى الموضوع ده وركزى فى مذاكرتك وملكيش دعوه بحد
هنا: انا بقيت خايفه اروح الكليه تانى حد يتكلم عليا او اتعرض للى حصل ده تانى
سلمى: يا حبيبتي انسي ومتفكريش فى الموضوع ده عشان متوصليش لطرق اكبر ويحصلك رهاب من الكليه
هنا: هحاول عموما انا مش هروح اليومين الجايبن عازه ارتاح شويه واصفى دماغى معلش يا سلمى بس لو مش هتعبك معايا تجيبيلى المحاضرات
سلمى:لا تعب ولا حاجه يا حبيبتي احنا عندنا كام هنا
هنا: تسلميلى ربنا يخليكي ليا جميلك ده على راسى
سلمى:يا بنتى متقوليش كده انتى والله زى اختى بالضبط
إلا قوليلى الى كان مع اخوكى النهارده ده صاحبه ولا قريبكم
هنا ابتسمت: لا ده صاحب احمد
سلمى بجديه:افتكرته قريبك اصله كان قلقان عليكى اوى بس شكله جدع وشهم
هنا:فعلا هو شهم اوى وطيب
سلمى:امم وحلو اوى
هنا بسرحان:ايوه فعلا..ايه قصدى يعنى مش اوى
سلمى بسخريه:هه معرفتكيش انا كده ها بقولك كان قلقان وهيتجنن عليكى
هنا:ده بس عشان اخت صاحبه فبيعتبرنى زى اخته مش اكتر
سلمى بخبث:امم ومالك بتقوليها بزعل كده ليه انا متاكده انك اكتر من اخت زى ما متاكده دلوقتى انه اكتر من صاحب اخوكى
هنا:لا مش كده انا بس بدأت استلطفه مش اكتر يعنى الاول مكنتش بطيقه ابدا بس النهارده لما شوفته وشوفت شهامته مع انى مقربلوش استجدعته اوى بس ده كله عشان احمد مش اكتر
سلمى: لا ما اعتقدش النظره الى كان بيبصلك بيها مكنتش عاديه ابدا وبكره تقولى سلمى قالت
__________________
:ها خلصنا قول بقا
احمد:هاتى بو.سه الاول
حنين بزهق:يوه دى خامس مره ابو.سك فيها..اهو
احمد ضحك بس اتصدم لما با.سته من خده للمره الخامسه ضرب راسه بقلة حيله: غبييه
حنين بعدم فهم:ايه
احمد:طب نوعى العقل زينه
حنين:يووه هه وبا.سته من خده التانى
احمد بقلة حيلة:لا كده انتى عديتى ليفل الغباء
حنين ضربته فى كتفه يوه بقاا اعمل ايه تانى
احمد بإستفزاز:بو.سينى
حنين: لا بقى انا زهقت
احمد: اخس زهقتى من جوزك يا جزمه
حنين: ما انت مش عاجبك حاجه
احمد مسكها من ايديها:يا روحى لما اقولهالك وانا باصص فى عينيكى افهمى حاجه واحده بس
حنين:ايه هى. بعدين هى تفرق سواء باصص او لا
احمد:امال تفرق كتير
حنين:ازاى بقى حضرتك
احمد: تفرق كده حضرتك قرب منها وقب.لها قب.له رقيقه
بحنان زائد كأنه خائف عليها من الكسر ابتعد عنها بلهفه
:ها فهمتى الفرق
حنين:امم
احمد بضحك:فهمتى ايه
حنين:انك طلاما بصيت كده يبقى قلة ادب وضربته على كتفه بغيظ
احمد:تصدقى فعلا انا قليل الادب
حنين:ايوه
احمد بضيق :تعالى بقى اما اوريكى قليل الادب وحملها مره واحده
حنين بلهفه:لا خلاص انا اسفه انا الى قليلة الادب
احمد:لا بعد ايه يا روحى صعب اسامحك بعد جرحك والى اصعب انى اعيش
حنين: نزلنى يا عم حماقى وسبنى انا اعيش
لم يسمع لها وذهب لغرفتهم وهى تصرخ وتتوسله وقام برميها على التخت واقترب منها بهدوء: كنتى بتقولى ايه بقى
حنين بخوف: مبقولش حاجه
احمد بضحك عليها:هه منا عارف واخدها فى قبل.ه طويله يبث فيها مشاعره تجاهها
وسكتت شهرذاد عن الكلام المباح حتى حل الصباح
_______________
:دخل المطبخ وهو بيمسح شعره بنعاس عارى الصدر
حنين:مفيش منك تخيل مفيش منك فى كل الناس ولو هتغ..شهقت حين حاوط خصرها ودفن وجهه فى رقبتها يستنشق رائحتها
احمد:هو مين الى مفيش منه ده هه
حنين: همم.. مش عارفه دى اغنية عادى
احمد: لا يا راجل يعنى مفيش حد كده ولا كده
حنين وهى بتلف وتحط ايديها حوالين رقبته بدلع:
امم هفكر وارد عليك
احمد مال عليها وقب.لها قب.له سطحيه ثم تعمق فيها وابتعد بعد مده قصيره لأخذ انفاسه
احمد بصوت ثقيل:ها..فكرتى ولا تفكرى تانى
حنين: ل.لا فكرت قولى بقى ايه هى المفاجأة انت سكتنى امبارح
احمد بمكر: سكتك ازاى ها
حنين بخجل:يووه قول بقى ايه هى
طب هاتى بو.سه الاول
حنين:الله بقى قول يا احمد والنبى
احمد بضحك:طب يا ستى انا محضرلك...
...يتبع
